منسوبين حضرت رسول أكرم كه خود را مسلمان ميشمارند كه فى الواقع مؤمن به علماى عصرند، موعود منتظر، مهدى موعود را كه هر صبح و شام ظهورش را ملتمسند در تبريز به شهادت رساندند، بيت مباركش را در شيراز تخريب نمودند و متوجه نشدند. مع ذلك پاى برهنه به زيارت محلى ميروند كه از قبل سيد الشهدا را در آن مكان شهيد نمودند و در آن زمان هم جهلاى عصر را ميپرستيدند و به خيال خويش مهتدى بر صراط مستقيم بودند.
حضرت بهاءالله ميفرمايند:
"... مشاهده نمائيد در نفوسيكه در هر سنه بر مظلوميت سيد الشهداء روح ما سواه فداه و اصحاب او نوحه و نُدبه مينمايند و بر ظالمان لعنت ميكنند و خود بظلمي ظاهر شده اند كه ظلم ظالمان قبل نزدش معدوم صرف بوده، في الحقيقه بر خود لعنت ميكنند و شاعر نيستند...
و مطالع ظلم، اليوم علماي عصرند كه از حق اعراض نموده اند و به ظنون و اوهام خود تمسك جسته اند . قسم به آفتاب افق توحيد، كه در اعصار قبل هم سبب ظلم، امثال اين نفوس شده اند. چه كه به فتوا هاي آن انفس غافله، مطالع عزّ احديّه شربت شهادت را نوشيده اند...
( نفوسي كه) با سيّد الشّهداء محاربه نموده اند بعضي از نفوس بودند كه در هر سنه سه ماه صائم بودند و شب و روز تلاوت قرآن مينمودند و نماز جماعت از ايشان فوت نميشد . از جمله عمربن سعد كه صاحب رداء و عمامه بود و بعد از شهادت سيد الشهداء فورا به نماز ايستاد و كل به او اقتدا نمودند. و شمر ذي الجوشن از قضات و علماء بود و زهدش بمقامي بود كه خار ها را از سبيل جمع مينمود كه مبادا پاي مسلمي را اذيت نمايد ، مع اين زهد با مخزن علم الهي و محبط وحي رباني عمل نمود آنچه نمود. ..."
مائده آسمانى ج ٤ ص ٢٥
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر