متن ترجمهٔ سئوال از آیات الله العظمی سیّد حسین صدر
سئوال :
من یک شهروند بهائی عراقی ، ساکن شمال عراق هستم . تصوّر برخی از مسلمانان این است که اختلاط با ما از نظر شرعی ، عملی حرام ، و اجتناب از معاشرت با ما واجب می باشد . اخیراً نیز فتاوائی از برخی شخصیّت های دینی داده شده ، که گفته اند :
دیانت ما ( بهائیّت ) ، ضالّهٔ مضلّه است و هر نوع معاشرتی با بهاییان حرام می باشد . قطعاً حضرتعالی اطّلاع دارید که در طول حکومت گذشتهٔ عراق ، ما را بسیار اذیّت و آزار نمودند ، تا جایی که بسیاری از اموال بهاییان را غصب کردند و بسیاری را به زندان انداختند و حکم اعدام برایشان صادر نمودند .... نظر جنابعالی در این خصوص چیست ؟
پاسخ :
خداوند تبارک و تعالی به ما سفارش کرده تا با تمامی برادران و خواهرانمان در ادیان و مذاهب دیگر ، رفتاری نیکو ، مبتنی بر عدالت و شفقّت و محبّت داشته باشیم ، چنانکه در قرآن می فرماید :خدا شما را باز نمی دارد از نیکی کردن و عدالت ورزیدن با آنان که با شما در دین ، نجنگیده اند و از سرزمینتان بیرون نرانده اند . خدا کسانی را که به عدالت رفتار می کنند ، دوست دارد .
بنابراین ، نه تنها همکاری و معاشرت بر اساس اصول بشردوستانه ، میان مسلمین و برادرانی که پیرو ادیان و اعتقادات دیگر ، هستند ، هیچ مانعی ندارد ، بلکه رعایت و پای بندی بر اصول برادری و برابری در حقوق و پرهیز از تبعیض و اِعمال فشار ، در برابر ادیان دیگر واجب می باشد .
مأخذ : مجله آینه جهان ، ص ٣٨
سال ششم ، شماره پیاپی ٥٠
بهار ١٣٩٣ خورشیدیی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر