حضرت عبدالبهآء:
"شُکر نعما الهيّه هنگام سختی و زحمت لازم زيرا در بحبوحۀ نعمت هر نفْسی مي‌تواند شاکر باشد. حکايتي است که سلطان محمود خربزه‌ای را بريد و به اَياز داد. اياز مي‌خورد و اظهار شکر و سرور مي‌نمود. آخر چون سلطان خود قدری از آن خربزه چشيد ديد بسيار تلخ است.
از اياز پرسيد، «که خربزه به اين تلخی را چگونه خوردی و ملال نياوردی؟» جواب گفت که، «من از دست سلطان نعمت‌های گوناگون بسيار لذيذ و شيرين خورده بودم لهذا سزاوار ندانستم که يک مرتبه تلخی بينم و اظهار ملال کنم.»
پس انسانی که غرق نعماء الهی است اگر وقتی جزئی زحمتی بيند نبايد متأثّر شود و مواهب الهيّه را فراموش کند." ( ص ٢٢٢ ج ١، بدائع الآثار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر