بِسْم الله الامنع الاقدس

اي اَمَة الله هر عُسري را يُسري از عقب و هر اضطرابي را اطمينان از پي و فِراق را قرب و لِقا مُقدَّر و اگر اِماءِ زاكيات و عباد موقنين به هستي و بقاي حق مُوقن شوند از نيستي و فناي خود نترسند و از هيچ حوادثي محزون نشوند چه كه لَم يَزَل ظـلّ مَعَ الشّمس بوده و در حول او متحرّك و ثَمرمَع شجر ، منتهيٰ گاهي ظاهر وگاهي مستور ولكن نيستي و فناي ظلّ سبب قُرْب و لِقا و هستي او شده و جز اَبرار را از اين كأس نصيب نبوده و نخواهد بود و هر نفسي به اين مقام فائز شد و اراده خود را در اراده حق فاني نمود لازال در قرب حضرت لايزال بوده، لذا هرجا باشي نزد ما حاضري و بين يدي الله قائمي.
آيات الهي ج ٢ ص٣٥٩
پانزدهم فوريه