ترجمه ای از قسمتی از نامۀ مورّخ ۵ اکتبر ۱۹۹۳

نکاتی مربوط به مطالعۀ دیانت بهائی

در مورد قرار کنونی برای بازبینی تألیفات پیش از انتشار، چالش کلّیّۀ ما بهائیان در هر شغلی که هستیم، تأمّل در بارۀ مقتضیّات تلاش مشترک‌مان در راه نیل به هدف حضرت بهاءالله برای نسل بشر، از جمله استفاده از منابع عقلانی برای دست‌یابی به درکی عمیق‌تر از این ظهور اعظم و به کار گیری اصول آن می‌باشد. در پی‌گیری این مسیری که مؤسّس این ظهور الهی صراحتاً و موکّداً برای پیروانش مقرّر نموده، جامعۀ بهائی از طریق تشکیلاتی که آن حضرت مهیّا فرموده‌اند عمل می‌نماید.

مجهودات ‌پژوهشی اقداماتی جدا از این فرایند ارگانیک نیست، پاسخگوی معیار‌های دیگری نبوده و بر اساس مجوّزی خارج از آن عمل نمی‌نماید. بیت العدل اعظم معتقد است که قسمتی از مشکلاتی که بعضی از دانشگاهیان بهائی در مورد بازبینی قبل از چاپ تألیفات با آن رو به رو هستند ممکن است از این واقعیّت ناشی گردد که آنها در کار تحقیقی خویش خود را مشارکت‌کننده‌ای کامل در این فرایند و با همان استقلال روحانی که در سایر جنبه‌های زندگی عمل می‌نمایند، نمی‌بینند. آنچه که جامعۀ بهائی در حال متجلّی ساختن آن می‌باشد خلقی جدید است. در این راه امر الهی نیازی مبرم به مساعدت بی قید و شرط و صمیمانۀ دانش‌پژوهان خود دارد. بیت العدل اعظم این نکته را یاد‌آوری می‌نمایند که همانند همۀ زمینه‌های دیگرِ مجهودات بهائی، این مساعدت باید تحت شرایط به خصوصی انجام گیرد، شرایطی که جزئی از طبیعت این فرایند است و در آثار الهی به تصریح بیان شده است.

البتّه این الزامات در معیار‌هایی که اکنون حاکم بر مؤسّسات دانشگاهی غربی می‌باشد دیده نمی‌شود. امّا هم از مؤسّسات و هم از دانشمند بهائی خواسته می‌شود که با تمام قلب، فکر و ارادۀ خویش تلاشی عظیم به کار برند تا نمونه‌های جدیدی از اقدامات و ارشادات دانش‌پژوهانه که شایستۀ امر جمال مبارک است ایجاد کنند. نظر بیت العدل اعظم اینست که اگر شما افکار خود را متوجّه این هدف نمایید می‌توانید به بهترین وجه به منافع امر الله خدمت کنید. صرفاً تکرار مجدّد مرسومات و ملزومات سیستم‌هایی اعمّ از علمی، سیاسی، اجتماعی و یا اقتصادی، که نشان داده‌اند برای بی‌نظمی که جامعۀ انسانی را در خود غوطه‌ور ساخته هیچ گونه پاسخ قانع‌کننده‌ای ندارند و یا برای رویارویی با نتایج ناتوانی خود تمایلی نشان نداده‌اند، عملاً کمکی در این راه نمی‌نماید. وقتی که ما خود را به آسانی تسلیم سلطۀ رسوم دانشگاهی می‌نماییم، رسومی که برای اثبات ادّعای واقع‌نگری خود به فرضیّاتی که توسّط متفکّرین زیر سؤال برده شده است متوسّل می‌شوند، هم به خود و هم به دیانت بهائی صدمه خواهیم زد. در حالی که دانشگاهیان غیر بهائی ممکن است بر اثر بی‌توجّهی مؤسّساتی را که حضرت بهاء‌الله تأسیس فرموده‌اند تنها نوع دیگری از “تأسیسات مذهبی” بپندارند و از تدقیق جدّی در مورد حقایق این ظهور الهی سر باز زنند، مسلّماً برای یک فرد مؤمن بهائی غیر ممکن است که به دنبال آنان در این کوره راهِ تهی برود.

بیت العدل اعظم آگاهند که ادامۀ قرار بازبینی تألیفات می‌تواند از دید برخی دانشگاهیان غیر بهائی سایه‌ای بر نام نیک دیانت بهائی بیافکند. در محیطی که نشر تألیفات برای ترقّی و کسب شهرت حیاتی است، هر نوع الزاماتی که این اقدام را به تأخیر انداخته یا مانع شود نه تنها برای خود شخص دانش‌پژوه بلکه برای مؤسّسات جامعه‌ای که مشتاق قیام او بوده و چشم به راه کمک‌های مؤثّر او می‌باشند بسیار قابل توّجه می‌باشد. امّا آیا این مسئله دقیقاً همان دوراهی روحانی نیست که بسیاری از احبّا در تلاش برای خدمت به امر حضرت بهاءالله با آن مواجه‌اند؟ در بسیاری از مواقع، مخصوصاً در کشورهای در حال رشد، احبّای باکفایت مجبور شده‌اند از فرصت‌های دست‌یابی به مشاغل چشم‌گیر سیاسی، مشاغلی که به آسانی می‌توانستند ارزش آنها را بر اساس خدمت به جامعه توجیه بنمایند، چشم بپوشند زیرا چنین گزینه‌ای با احکام و اهداف دیانت بهائی هماهنگ نبوده است. هم‌چنین، مثال‌های زیادی از احبّایی وجود دارد که هم کسب و کار و هم‌ علاقه‌های موجّه خانوادگی را کنار گذاشته تا بتوانند به سرزمین‌های دور و دشوار جهان مهاجرت کنند.

به طور وضوح بحران تمدّن کنونی در بسیاری از نقاط دنیا متفکّرین را وادار به کاوش برای روش‌های پژوهشی جدیدی کرده است، روش‌هایی که بتواند با پدیده‌های روحانی، اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی که تا به حال با آنها برخورد نکرده بودند سازگار گردد. هیچ گروه بشری همانند جامعۀ بهائی برای ایفای نقش رهبری در این تلاش مجهز نمی‌باشد. جامعۀ بهائی، به عنوان یک هیئت انسانی که با استفاده از قوای ظهور حضرت بهاءالله مستمرّاً در حال رها شدن از “نیروی جاذبۀ” فرهنگ‌های ‌شکل‌دهندۀ عادات فکریش می‌باشد، توانسته است به راه‌کار بی‌نظیری برای کشف حقیقت دست یابد. این راه‌کار باید به عنوان یک وسیلۀ موثّرتر برای دگرگونی اجتماعی به شدّت و دقّت تمام آماده شود. فراهم نمودن این معیار جدید دانش‌پژوهی که لازمۀ این شرایط و موقعیّت می‌باشد فرصت گران‌بهایی را برای خدمت و کسب موفّقیّت به آن دسته از بهائیانی اعطا نموده که از نعمت‌های دوگانۀ ایمان روحانی و استعداد عقلانی که تربیت شدۀ بهترین دست‌آورد‌های جامعۀ معاصر می‌باشد برخوردارند.

بیت العدل اعظم الهی تنها می‌توانند از پژوهش‌گران بهائی، مانند همۀ احبّای دیگر، دعوت نماید تا از هر طریق و به هر اندازۀ ممکن به این چالش تاریخی پاسخ دهند. بیت العدل اعظم اطمینان دارند که همانند همۀ میادین دیگرِ خدمات بهائی، در زمینۀ دانش‌پژوهی بهائی نیز منابع ضروری به تدریج آماده خواهد شد و نمونه‌های مورد نیاز تحقیق و مطالعه از طریق فرایند مشورت پیراسته خواهد گردید. بیت العدل اعظم الهی معتقدند که همین موفّقیّت است که آوازۀ امر مبارک را در مقابل سوء تفاهمات و انتقاداتی که احتمالاً اکنون با آن رو به رو است، در دراز‌مدت به خوبی حفظ خواهد نمود. فی‌الواقع پاسخ‌هایی که محقّقان بهائی در بسیاری از زمینه‌ها ارائه می‌کنند باعث دل‌گرمی عمیق بیت العدل اعظم الهی می‌باشد.

 با تقدیـم تحیّات

دارالانشاء بیت العدل اعظم http://www.ahdvamisagh.org/node/92