از فقر منال و به توانگری مبال

از فقر منال و به توانگری مبال و از عسرت در معيشت محزون مباش و از تنگی دست دلخون مگرد. ايّامی است در گذر است و حياتی است بی اثر و ثمر،مگر نفوسی که به نَفَس رحمان زنده گردند و قلوبی که به ذکر حق مشغول شوند و حیات ابدیه یابند و موهبت سرمدیه جویند .الطاف ربّانی بينند عواطف سبحانی مشاهده نمايند. آيات هدی ترتيل نمايند . تأييد ملأ اعلی ملاحظه فرمايند . این نفوس بزرگوارند و به موهبت پروردگار باقی و بر قرار خواه غنی باشند و خواه فقير خواه اسير باشند و خواه امير .....عبد البهاء عباس

منتخباتی از مکاتیب حضرت عبد البهاء ج ۳ ص ۵۶