مثل در کمالات ، عبد البهاء ست
شهنشاه میثاق عبد البهاء ست
خداوند آفاق عبد البهاء ست
مه برج لاهوت ، عبد البهاء ست
به خورشید و مه ، نور عبد البهاء ست
همه سِرّ و اسرارحقّ در وی است
که آثار نائی ، همه در نی است
گهر های دانش ، ز دریای اوست
ندای حقیقت ز آوای اوست
بیانات حقّ را مبیّن وی است
به جام روان از لب وی می است
سر بندگان را کمال است او
که در بندگی بی همال است او
درین بندگی ، جمله تابندگی است
که این بندگی رمز تابندگی است
مثل در کمالات ، عبد البهاء ست
نماینده ذات ، عبد البهاء ست
به نظم بهایی ، بقا در وی است
که منشور نظم بهاء از وی است
به قاموس خلقت ، جز این نام نیست
اگر هست ، جز ردّ اوهام نیست
همه بنده ، مولاست عبد البهاء
همه مرده ، عیسا ست ، عبد البهاء
سر بندگان را کمال است او
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر