در این متن که براساس تصویر زیر نوشته می شود تفاوت پیش از زندان و پس از زندان کامل مشهود است.
زندان جایی است که انسان به دور از ارتباط با دنیای خارج و حتی اقوام می بایست در چارچوبی مشخص به میزان جغرافیا و همچنین قوانین آن سپری کرد و هر هفته یک بار آن هم به میزانی محدود می توان خانواده های درجه یک را ملاقات کرد.
زندان جایی است که تفکیک زندانی با وجودقانونی بودن آن لحاظ نمی شود و افراد با روحیات و رفتارهای متفاوت در یک چاردیواری محبوس هستند و افراد به راحتی می توانند به حریم خصوصی و شخصی افراد وارد شوند و حتی موجبات دردسر نیز ایجاد کنند.
زندان جایی است که آنچه به عنوان غذا داده می شود کفایت نمی کند و از کیفیت لازم نیز برخوردار نبوده و گاه موجب مشکلات جسمی ( عمدتا اینطور شده است) می شود.
زندان مکانی است برای آزار روحی و روانی انسان های است که لیاقت آنان این نیست که در آنجا حضور داشته باشند اما به جبر ناعدالتی گریزی نیست جز اتمام دوران محکومیت.
زندان جایی است که افرادی چون شمیم نعیمی پس از سه سال و حتی کمتر تغییر بزرگی در وجودشان ایجاد می شود چه از بُعد جسمی و چه از بُعد روحی.
زندان جایی است که گاه انسان های نیک سرشت در آن محبوس می شوند و بی عدالتی در این زمان ها روی خود را نشان میدهد.
زندان جایی است که هرگز نمی تواند پاسخ رنج خانواده زندانیان را پس بدهد.
نوشته شده در فیسبوک مرتضی اسماعیل پور . Bahainews
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر