در این تصویر که آزیتا رفیع زاده پیش از بازگشت به زندان اوین به ملاقات پیمان کوشکباغی همسر خود در زندان رجایی شهر رفته است تنها چیزی که می توان از صورت آزیتا دید پیروزی و استقامت است.
در این سه تصویر زیر که همه لبخند بر لب دارند یک موضوع موج می زند و آن هم " استقامت" و " پایداری " است.
چقدر باید آدمی قدرت داشته باشد که در مقابل سختی ها هم لبخند بزند. افرادی که در تصویر مشاهده می کنید هر کدام یکی از اعضای خانواده خود را پشت میله های زندان هر هفته یکبار ملاقات می کنند اما به راهی که در پیش گرفته اند آنقدر ایمان و باور دارند که این سختی ها را نادیده گرفته و حتی آن را به دید منفی نگاه نمی کنند.
نکته آخر نیز که تلخی این تصویر است محکم به آغوش گرفتن مادر توسط بشیر عزیز و کوچولو است که دیگر برای خودش مردی شده است، ای کاش این بی عدالتی ها نبود تا آغوش کودک از مادر جدا نمی شد...
به امید آزادی تمامی زندانیان بی گناه و از بین رفتن ظلم و بی عدالتی در جهان و بخصوص ایران و برقرار صلح و وحدت عالم انسانی.
#بهایی_نیو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر