تصور کنید اگر "عیدفطر" رسانه ها اعلام می کردند صدها محل کسب "مسلمانان" به دلیل تبلیغ اسلام پلمب شده است چه احساسی پیدا می کردید؟ صاحبان محل کسب چه عکس العملی نشان میدادند وقتی هیچ فردی پاسخگو نبود و آنان محکوم هستند؟ اگر تعطیلی محل کسب آنان (که صرفا بخاطر یک رویکرد فردی و براساس عقاید شخصی است) می توانستیم آن را یک تبلیغ و اقدام علیه امنیت ملی تلقی کنیم؟
یقینا عده ی خواهند گفت که موضوع مسلمانان با بهائیان فرق می کند؟ اما چه فرقی؟!
اگر این خبر مخابره می شد(که به دلیل تعطیلی محل کسب مسلمانان آنان محکوم به پلمب محل کسبشان هستند)، از مظلومیت مسلمانان که کفار علیه انان شوریده اند سخن گفته میشد اما اگر خبری مخابره شود که محل کسب بهائیان پلمب شده است آن هم به دلیل تعطیلی در اعیاد بهایی یحتمل تبلیغ علیه نظام و یا تبلیغ آئین بهایی تلقی می شود.
صحبت از این است که اگر فردی محل کسب خود را تعطیل می کند نباید هیچ حکومت و دستگاه امنیتی بهانه ی برای محاصره اقتصادی وی پیدا کند و آن محل کسب را پلمب کند. تبعیض در هر جایی وهر کشوری محکوم است چه علیه بهائیان باشد و چه یهودیان، مسیحیان، مسلمانان از اهل سنت گرفته تا تشیع که دهها فرقه در ان وجود دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر