مجموعه زیر به درخواست عده ای از عزیزان گردآوری شده است .
٩٥ - ليس لاحد ان يعترض علی الّذين يحکمون علی العباد دعوا لهم ما عندهم و توجّهوا الی القلوب.
يکی از اصول مسلّمه امر مبارک و از اوامر اکيده ای که جمال قدم به اهل بهاء فرموده‌اند اين است که اهل بهاء حقّ دخالت در امور سياسی ندارند. حضرت عبدالبهاء می فرمايند، اگر می خواهيد بهائی واقعی را بشناسيد و از بهائی مجازی تميز بدهيد، نشانه‌اش اين است که بهائی واقعی هيچوقت و به هيچ عنوان در سياست دخالت نمی کند. بعد می فرمايند، هر کس در سياست دخالت کرد همين قضيّه بس است، که آشکار و ثابت کند که چنين شخصی بهائی نيست. جمال مبارک هم در اين آيه همين مطلب را می فرمايند. " ليس لاحد ان يعترض علی الّذين يحکمون علی العباد " ، بر هيچ فردی از افراد بندگان جايز نيست که اعتراض کند بر عليه حکومت و نفوسی که زمام امور بندگان خدا در دستشان هست. يعنی شما کاری به کار پادشاهان و سلاطين و امور سياسی نداشته باشيد. " دعوا لهم ما عندهم "، سلطنت و حکومت ظاهره را به آنها واگذاريد، " و توجّهوا الی القلوب "، شما که بندگان خدا هستيد، قلوب عباد را تصرّف کنيد و مردم را به طرف خدا هدايت کنيد. نه در امور سياسی دخالت داشته باشيد و نه با سلاطين درافتيد . اين يکی از اوامر محکمه الهی است.
( تقريرات درباره کتاب مستطاب اقدس, عبدالحميد اشراق خاوری, ص ٢٢٣ )
....و قوله الفخيم : آن شخص كه كتاب اقدس را بدون اذن و اجازه اعليحضرت شهرياری طبع نموده فی الحقيقه مخالف با حق كرده بعضی نفوس اوامر قطعيۀ الهيه را به هوای نفسانی اهميت ندهند و مخالفت را در بعضی موارد نظر به مصلحت و حكمت جائز دانند و اين از ضعف ايمان و عدم اعتقاد و قِلّت ثبات و تذَبذُبْ [مردد بودن ] حاصل گردد امر قطعی الهی اين است , كلمۀ بدون اذن و اجازۀ حكومت نبايد طبع كرد والسلام ....
( امر و خلق - جلد ٣: صفحه ۲۸۰ )
....و قوله العميم : در خصوص بعضی مروجين معارف از طوائف خارجه مرقوم نموده بوديد نظر به ظواهر اقوال اين اقوام خارجه ننمائيد ، مداخله اينها در امور داخله بالنتيجه مورث مشاكل و مضرات ميشود . اگر چه اسم آن ترويج معارف است اما نهايت منجربه مسائل سياسيه و افكار سياسيه ميگردد ، حزب الله در امورسياسيه جزئی و كلی ، داخلی و خارجی ممنوع از مداخله اند ....
( امر و خلق - جلد ٣: صفحه ۲۸١ )
…..و در لوح ذبيح ميفرمايند:
"لسان قدم در اين سجن اعظم ميفرمايد ای احبّای حقّ از مفازه ( بیابان خشک) ضَيِّقه( تنگ) نفس و هوی بفضاهای مقدّسه احديّه توجّه نمائيد ابداً در امور دنيا و ما يتعلّق بها و رؤسای ظاهره آن تکلّم جائز نه حقّ جلّ و عزّ مملکت ظاهره را بملوک عنايت فرموده بر احدی جائز نه که ارتکاب نمايد امری را که مخالف رأی رؤسای مملکت باشد و آنچه از برای خود خواسته مدائن قلوب عباد بوده و احبّای حقّ اليوم بمنزله مفاتيحند انشاء اللّه بايد کلّ بقوّه اسم اعظم آن ابواب را بگشايند. اين است نصرت حقّ که در جميع زبر و الواح از قلم فالق الأصباح جاری شده."
( گنجينهء حدود و احکام , ص ٣٣٣ )
….می فرمايند: " تاللّه لا نريد ان نتصرّف فی ممالککم "، ای سلاطين، ما نيامديم شما را از روی تخت برداريم و خود بجای شما بنشينيم، زمام امور دنيا دست شما باشد، " بل جئنا لتصرّف القلوب "، ما آمده ايم که مدائن قلوب نفوس را تسخير کنيم، ما به محبّت قلوب احتياج داريم و آمده ايم دلهای مردم را به حقّ جلّ جلاله متوجّه کنيم. کار به سلطنت شما نداريم، شما هم صاحب قلب هستيد، قلوبتان را بدهيد به حقّ و به او توجّه کنيد. " انّها لمنظر البهاء "، در حقيقت قلوب مردم است که نظرگاه جمال مبارک و اسم اعظم است. " يشهد بذلک ملکوت الاسماء لو انتم تفقهون "، ملکوت اسماء الهی، يعنی وجود سلاطين در اين عالم که هر کدام مظهر قدرت و اسماء و صفات هستند، شاهد براين حال است که ما هيچوقت خيال مبارزه با سلطنت ظاهری نداريم. " و الّذی اتّبع مولاه "، ای گروه سلاطين، نفوسی که به اين امر مبارک مؤمن شده‌اند و حقّ را در اين دوره شناخته‌اند، اين نفوس اعتنائی به سلطنت شما ندارند تا چه رسد به خود من که آفريدگار جهان هستم. مقصود از اين آيه اينکه می فرمايند، مادامی که بندگان من و نفوسی که به من مؤمن شده‌اند اعتنائی به دنيا ندارند و از دنيا منقطع هستند، چطور شما می گوئيد که خود بهاءاللّه طالب تخت و تاج ظاهری است يعنی وقتی بندگان من اعتنائی به تخت و تاج ظاهری ندارند ديگر کيفيّت حال خود من معلوم است.
باری می فرمايند: " و الّذی اتّبع مولاه انّه اعرض عن الدّنيا "، اشخاصی که مولای خود را در اين ظهور مبارک پيروی کرده‌اند و به او مؤمن شده‌اند از جميع دنيا اعراض کرده‌اند، " و کيف هذاالمقام المحمود "، تا چه برسد به خود مظهر امر الهی که ابداً و اصلاً اعتنائی به شما و شئون ظاهره شما ندارد.
" دعوا البيوت "، ای گروه پادشاهان که به زيارت خانه کعبه، زيارت بيت المقدّس و ساير مقامات می رويد، رها کنيد اين خانه ها را، " ثمّ اقبلوا الی الملکوت "، و توجّه کنيد به ملکوت الهی و مظهر امر الهی. "هذا ما ينفعکم فی الآخرة و الاولی"، توجّه به ملکوت است که در اين دنيا و در نشئهء ديگر به درد شما می خورد. " يشهد بذلک مالک الجبروت لو انتم تعلمون "، خدا به اين مسئله شهادت می دهد، اگر شما دانا باشيد.
( تقريرات درباره کتاب مستطاب اقدس, عبدالحميد اشراق خاوری, ص ١٩٨ )
……و در لوح ابن ابهر ميفرمايند قوله العزيز:
"احبّای الهی را کاری باختلاف و اتّفاق اوليای امور نه ، ابداً چنين اذکار را حتّی بر زبان نبايد برانند. تکليف احبّای الهی اطاعت اوامر و احکام اعليحضرت پادشاهی است آنچه امر فرمايد ، اطاعت کنند و همچنين کمال تمکين و انقياد بجميع اوليای امور داشته باشند. ولی در بين آنان اگر برودتی حاصل چه تعلّق باحبّای الهی دارد "حافظ وظيفه تو دعا گفتن است و بس".
مقصود اين است که احبّاء نبايد کلمه‌ای از امور سياسی بر زبان رانند زيرا تعلّق بايشان ندارد بلکه بامور و خدمات خويش مشغول شوند و بس. در فکر آن باشند که بخدا نزديک شوند و برضای الهی قيام نمايند و سبب راحت و آسايش و سرور و شادمانی عالم انسانی گردند و هر نفسی بخواهد در نزد احبّاء ذکری از امور حکومت و دولت نمايد که فلان چنين گفته و فلان چنين کرده آن شخص که از احبّای الهی است بايد در جواب گويد ما را تعلّق باين امور نه ما رعيّت شهرياری هستيم و در تحت حمايت اعليحضرت پادشاهی. صلاح و مصلحت خويش خسروان دانند و بس .... علی الخصوص که بنصّ قاطع الهی ممنوع از مداخله و محاوره در امور حکومتيم. شما اينمطلب را بجميع احبّاء تفهيم و توضيح نمائيد... بکلّی اينگونه امور مباين رضای ربّ غفور است."
و نيز در لوح ابن ابهر ميفرمايند قوله العزيز:
"نفسی از احبّاء اگر بخواهد در امور سياسيّه در منزل خويش يا محفل ديگران مذاکره بکند اوّل بهتر است که نسبت خود را از اين امر قطع نمايد و جميع بدانند که تعلّق باين امر ندارد خود ميداند."
(گنجينهء حدود و احکام ، ص ٣٣٥ )
…..و در لوح فرائض محفل شور ميفرمايند قوله العزيز:
"ابداً در مجلس شور از امور سياسيّه دم نزنند بلکه جميع مذاکرات در مصالح کليّه و جزئيّه اصلاح احوال و تحسين اخلاق و تربيت اطفال و محافظه عموم از جميع جهات باشند. و اگر چنانچه نفسی بخواهد کلمه‌ای از تصرّفات حکومت و اعتراضی بر اوليای امور نمايد ديگران موافقت ننمايند زيرا امرالله را قطعيّاً تعلّق بامور سياسيّه نبوده و نيست. امور سياسيّه راجع باوليای امور است چه تعلّقی بنفوسی دارد که بايد در تنظيم حال و اخلاق و تشويق بر کمالات کوشند. باری هيچ نفسی نبايد که از تکليف خود خارج شود. ع‌ع
(گنجينهء حدود و احکام ، ص ٣٣٧ )
بيانات مبارکه در اينخصوص بسيار است برای مزيد اطّلاع بلوح نصرت و لوح خليل و لوح سلطان ايران و کتاب عهدی و کلمات مکنونه و هزاران الواح ديگر مراجعه شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر