دو لوح مبارک، نازله از یراعۀ عظمت جمال قدم، دربارۀ فضل مشاهده شد که قبلاً دیده نشده بود:
فضل در قبضۀ قدرت الهی است
یا، ورقه، اُختِ امِّ مَن أیّدناه علی خدمة هذه النّبأ العظیم
هو الشّاهدُ مِن افق سمآء العلم
یا اَمَتی یا وَرَقتی، قد شهد لَکِ القلمُ الأعلی بإقبالکِ و حُبِّکِ و توجُّهِکِ إلی وجهِ القِدَم إذْ أعرَضَ عنهُ العالمُ إلّا مَن شاءاللهُ العلیُّ العظیم. هذا یومٌ أخبرَ بِهِ رسولّ‌اللهِ مِن قبلُ و مِن قبلِهِ الرّوحُ و مِن قبلِهِ مَن أتی بِتِسعِ آیاتٍ باهراتٍ و سُمّیَ بالکلیمِ فی کتابی المبین.
یا وَرَقتی جمیع کتب قبل و رسُل الٓهی خلق را به این یوم امنع اقدس بشارت داده‌اند. مع‌ذلک نفوس شریرۀ غافلۀ امّاره به اعتساف تمام بر قطع سدره قیام نموده‌اند. طوبی از برای تو که به طراز محبّت الٓهی مزیّن گشتی و به ذکر و ثنایش فائز. جمیع فضل در قبضۀ قدرت حقّ جلّ جلاله است. به هر نفس اراده نماید عطا می‌فرماید. چه مقدار از رجال که خود را صاحبان اسرار و از علمای اَعلام می‌شمردند و چون اندک امتحان به میان آمد به اعراض و اعتراض قیام نمودند، به شأنی که اهل ملأ اعلی به نوحه و ندبه مشغول و تو از فضل الٓهی و عنایت لایتناهی به عرفان سرّ مکنون و کنز مخزون فائز شدی. این مقام عظیم را به اسم حقّ جلّ جلاله حفظ نما و از عیون خائنین مستور دار. البهآءُ المُشرقُ مِن افقِ ملکوتی علیکِ و علی کلّ أمَةٍ فازَتْ بأنوارِ عرشی العظیم.
(مجموعه آثار قلم اعلی، شماره 19، ص60)
فضل برای شاکرین و طالبین است
طا، جناب ابوالمعالی علیه بهآءالله، ز
بسمی‌المُشرق من افقِ البیان
کتابٌ یشهدُ لسانُ اللهِ مالکِ الوَریٰ و قلمُهُ الأعلی لمَن سمِع حفیفَ سدرة المنتهی فی ایّامٍ بشّرَ فیها کُلّ نبیٍّ و کُلّ کتابٍ و کُلّ رسولٍ امین.
یا أبَا المعالی، یذکُرُکَ مَن سُمّی فی التّوراة بإلٓهِ الأبدی و فی الإنجیل بروحِ الحقّ و فی الفرقان بِالنَّبَأٍ العظیم. هل تُعادَلُ بذکری ایّاکَ کنوزُ الأرض و السّماء؟ لا وَرَبِّ العالمین.
قد حضر العبدُ الحاضر بکتابکَ الّذی شهِد لعظمتی و وحدانیّتی و فردانیّتی و اقتداری و رحمتی الّتی سبقَتْ مَن فِی السّموات و الأرضین. قد قَرَئَهُ لدی المظلوم و وجدنا مِنه عرفَ محبّةِالله العزیزِ العلیم. طوبی لک بما وجدنا کتابَک مطهّراً عنِ الظّنون و الأوهام و مقدّساً عن شبهات الّذین کفروا بالله إذ أتیٰ بسلطانٍ مبین. أنتَ الّذی تمسّکْتَ بحبلِ عنایتی و تشبّثْتَ بذیل فضلی و نطَقْتَ بما نَطَقَ بِهِ الملأُ الأعلی و أهلُ الجنّةِ العُلیا. یشهدُ بذلک لسانُ اللهِ فیهذا المقامِ الکریم.
یا أبَا المعالی، به لسان پارسی ذکر می‌شود تا جمیع بیان رحمن را بیابند و از بحر عرفانش بیاشامند. بسیار عرایض به ساحت اقدس آمد. ولکن از عریضۀ آن جناب نفحۀ بسیار خوشی متضوّع؛ چه که حامل این کلمۀ بدیعه بود؛ قولُک: "ثمّ أسئَلُکَ یا الٓهی بأن تَمُنَّ علیَّ بالبلآء فی سبیلک و لاتحرمنی مِن کاؤس البلایا الّتی رزَقتَها عبادَک و امائَک."
چه مقدار از مقبلین و عارفین که از اندک بلائی مکدّر مشاهده گشتند و آن جناب الحمدلله به مقامی فائز شدند که در سبیل دوست طلب بلا نمودند. لعمری این کأس بزرگ است و امرش عظیم و مقامش کریم. فی‌الحقیقه کأسی را طلب نمودی که جمال قدم لازال از او آشامیده و می‌آشامد. طوبی للصّابرین. ولکنَّ الفضلَ کُلّه للشّاکرین و للطّالبین. شکر کن مقصود عالمیان را که تو را مؤیّد فرمود به این مقام اعلی و فائز نمود به آنچه اکثر اهل عالم از آن غافل و محجوبند. طِرْ بأجنحةِ الإشتیاقِ فی هوآء محبّة ربّک. إنّه کَتَب لَکَ مِن قلمِه الأعلی أجرَ لقائِهِ و الحضورِ تلقآء وجهِه و القیام لدی بابه و الطّواف حول عرشه العظیم. البهآء علیک و علی اقبالک و توجّهک و بدئک و رجوعک و علی کلّ مقبلٍ مستقیم. الحمد لله العزیز الحکیم.
(مجموعه آثار قلم اعلی، شماره 19، ص63)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر