حضرت بهاءالله در ١٢٤٢ هجري شمسي (١٨٦٣ ميلادي)، درست قبل از این که مجبور شوند از بغداد به استانبول بروند، این آیات را نازل کردند و در آن روزهای تاریک آینده را پیش بینی کردند. حضرت بهاءالله و همراهانشان، برای جشن گرفتن نوروز، در بیرون از بغداد چادرهای خود را برپاکرده بودند. یکی از نویسندگان تاریخ زندگی حضرت بهاءالله، نبیل، آنجا حاضر بود. نبیل می نویسد:
«هنگامی که لوح ملّاح القدس با صدای بلند تلاوت شد، اقیانوسهای غم و اندوه در قلب شنوندگان موج می زد.... برای همه روشن بود که فصل بغداد رو به اتمام بود و فصل جدیدی به جای آن در حال گشوده شدن. پس از تلاوت این لوح، حضرت بهاءالله دستور دادند چادرها باید جمع شوند و تمام همراهان ایشان باید به شهر برگردند. وقتی داشتند چادرها را جمع می کردند، حضرت بهاءالله فرمودند ’اين سراپردهها چون بساط فريبندۀ عالم امکان است همين قدر که گسترده شد بايد منتظر انقضاء و انطواء آن بود‘ شنوندگان از این سخنان فهمیدند که این چادرها دیگر هرگز در آن مکان برپا نخواهند شد.» (٤٠)
عکس ٥ از ٦: رونوشت لوح ملّاح القدس، با خطّاطی حضرت عبدالبهاء.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر