حمد و ثنا أولياء حضرت محبوبي را لايق و سزاست كه در هر شيئي از أشياء آيتي از آيات خود وديعه گذاشت و آن آية در مقامي ميزان و در مقامي صراط و همچنين به اسماء حُسنيٰ ناميده شده . اوست مرشد عباد و هادي مَن في البلاد و آن آية به مثل آفتاب روشن و هويدااست . هر نفسي به او راه يابد به عرفان شمس حقيقت فائز شودو اوست سراج و از دُهن عرفان در كلّ آن مدد يابد ، چه اگر اين مدد منقطع شود آن نور منطفئ گردد. طوبيٰ از براي نفوسي كه او را به حجبات نفس و هويٰ محجوب نساختند و از نورش منع ننمودند . اين است كه قلم اعلي ، روح مَن في ملكوت الامرو الخلق فِدَاء ، مي فرمايد قوله تعاليٰ : چشم سر را پلك به آن نازكي از ديدن جهان و آنچه در اوست بي بهره نمايد:
آيات الهي ج٢ص٣٥٦
دوازده فوريه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر